Na regen komt zonneschijn!

Het is alweer de vierde dag dat we genieten van onze reis in Oeganda.

Voor ik aan m'n blog van vandaag ga beginnen, wil ik eerst twee andere reisgenootjes in het zonnetje zetten. Zoals ik had verteld in m'n recentste blog had ik tijdens een Whatsapp video gesprek het over de rondvliegende malaria. Jurre en Rosa vonden dit zo leuk (ze luisterden m'n gesprek af), dat het verhaal gedeeld moest worden met de groep, het liefst vaker dan één keer. Goed, in vergelijk met wat ik nu over ze ga vertellen dan valt die rondvliegende malaria wel mee en anders stuur ik die op ze af.

Gisteravond gebeurde namelijk het volgende. Ik lag al in bed en Rosa kwam ook naar de kamer en ik dacht te horen dat ze met iemand praatte, maar dat ontkende ze. Wat ik vreemd vond was dat ze de ramen dicht wilde doen, die voor mijn gevoel al dicht waren, maar toen kwam dus de grap: Jurre stak zijn arm door het raam, waardoor de gordijnen op mij afkwamen, ik schrok en onder de dekens dook. Heel grappig en dat vonden zij vooral. Om het "goed" te maken zag Jurre mijn half opgegeten zakje chips liggen en zei " eh chips!" en nam chips. Welja, eet ook m'n chips nog maar op. Met zulke lieve mensen ben ik dus op reis, dus denk een beetje aan me 😂

Vandaag begon de dag vannacht al, omdat we wakker werden van ontzettend harde regen en dit helaas niet stopte toen we vanochtend wakker werden. M'n buik had wat meer kuren, maar met een extra pilletje voelde ik me beter en gingen we op pad. Na een korte ritje met de bus kwamen we aan bij de Kampala School for the Physically Handicapped. Hier kregen we een introductie en rondleiding van een van de teachers. Het was een terrein waar zich verschillende lokalen bevonden, maar ook een slaapzaal en een ruimte voor andere activiteiten. Toen we langs en in de lokalen liepen, viel het ons op hoe positief en
zorgzaam de teachers zijn, het gaf ons een goed gevoel. Ook de zelfredzaamheid is een bijzonder begrip, want waar we in Nederland sommige mensen te veel willen helpen, helpen die kinderen elkaar en komen ze er zo ook met z'n allen uit.

Hierna ging de helft van de groep, waarin ik zat, aan de slag met de therapie. Er kwamen een aantal kinderen, waar we met verschillende instrumenten zoals water, een doekje, een a4tje, een spons, bellenblaas mee aan de slag gingen. Deze therapie wordt Tac-Pac genoemd en heeft als doel om de zintuigen van deze kinderen te prikkelen, door het gebruiken van die instrumenten. Ze kunnen zo ontspannen en vinden het geweldig. Het water druppelden we over hun lichaam en waaiden daarna met het papier. We gingen met verschillende sponsjes over hun huid en smeerden zachte olie. Op het laatst gingen we bellenblazen. Ik deed twee sessies, dus met twee kinderen. Ik vond dit heel bijzonder, omdat een jongetje eerst heel beweeglijk was en ik hem moeilijk rustig kon krijgen, maar na een poosje hem toch wist te kalmeren dat hij zelfs in slaap viel. Totdat hij de bellenblaas hoorde en stond te springen! Het raakte me echt, want deze kinderen hebben hier baat bij en voelen zich fijn. Het meisje daarna genoot van het oogcontact en liet een grote smile zien zodra ik naar haar lachte, zo mooi!


Na een lunch die voor de meesten bestond uit honger stillen in plaats van buiken vullen, omdat de smaak niet echt in goede aarde viel, gingen we met de bus richting een zwembad. Hier zou het andere deel van de therapie zijn, namelijk zwemmen met een gedeelte van de (lichamelijk) gehandicapte kinderen. Zo ontzettend leuk! Zodra ze in het water sprongen, was het een groot gespetter en plezier, zowel voor de kinderen als voor de
vrijwilligers. Door ze naar je toe te laten zwemmen, te laten springen of ze rond te draaien konden ze ontspannen en wederom genoten ze gigantisch. Heel fijn ook dat vanmiddag de zon weer lekker scheen en het warm was, want natuurlijk was het water toch wel koud na een poosje.

Terug in het huis, ging ik iets doen waar mama trots op zal zijn. Namelijk kleding wassen met de handwas! Geweldig. Om te bewijzen dat ik het écht zelf heb gedaan, staat als het goed is een foto hiervan, dus geniet ervan mam dat ik hier alleen in Afrika van geniet! 😛

Na een heerlijke viscurry evalueerden we met de groep de dag, hebben we voorbereid op morgen en houden we weer een chill avondje. Morgen gaan we weer naar de gehandicapte kinderen en zullen we gaan knutselen en sporten.

Mocht je willen reageren op de blogs, als het goed is kan dat en doe dat vooral! Ook leuk om te delen hier, want we zijn ook benieuwd hoe jullie het volhouden in de hitte 🌞