Hallo allemaal!
Met een stralende, prachtig schijnende mobiel werden we gewekt om 06.30 uur, en helaas niet door de zon 😛🌞. Echter scheen de zon al wel en konden we de deur van onze kamer opendoen met een stralend blauwe lucht.
Om 08.00 uur vertrokken we met de bus naar de andere kant van Kampala, naar de sloppenwijken. Het precieze plan was nog niet bekend, vanwege de gebrekkige communicatie die in Oeganda ook vaak orde van de dag is :)
Na een uurtje rijden kwamen we aan en ik merkte dat ik voor mezelf wel een drempel over moest. Het zien van armoedige hutjes op en in elkaar nodigde nog niet erg uit om mezelf daar tussen te gaan begeven, want sommige omstandigheden waren erg bizar om te zien. We liepen af op het harde geluid wat via boxen afgespeeld werd. Er stond een kerk en toen we binnenkwamen werden we onthaald als vips! Voor zowel de moeders en kinderen als voor ons was het even overweldigend om elkaar te zien. In de kerk was een medische health day georganiseerd om verschillende medische handelingen uit te voeren. Doingoood hielp hierbij.
Al snel kwamen er kinderen naar ons toe en werden er ballonnen opgeblazen. Een groot feest! Ik raakte in een gesprek met een jonge moeder die haar baby van een maand oud vast hield. Ze vertelde dat het haar derde kind was en was geïnteresseerd waar ik vandaan kwam. Ze vertelde me over haar omstandigheden, die niet al te kleurig zijn, maar liet tegelijkertijd zien "God is good". Ze was erg dankbaar voor haar kinderen en voor wat ze wél had. Ook een les voor mij als Nederlander, want nadat wat ik vandaag gezien heb, zou ik me echt helemaal nergens druk over moeten maken.
Op een gegeven moment nam het gesprek een andere wending. Ze had een speciaal verzoek voor mij; of ik voor haar kinderen kon zorgen. Het raakte me in die zin dat ik niet goed wist wat ik moet antwoorden en haar wanhoop toch wel groot moest zijn om dit te vragen. Ze liet wel blijken dat het niet nu hoefde, maar over een paar jaar. Bijzonder dat ze ons gesprek beëindigde met "I love you, you are so sweet and thank you for helping here, people need help."
Veel kinderen wilden op de foto, dansen en knuffelen. Geen vervelende tijdsbesteding 😊
Hierna kregen we een tour door de township (sloppenwijk). Verschillende tienermoeders vertelden over hun situatie en dit was ook wel heel indrukwekkend. Meisjes jonger dan ik die al twee kinderen hebben, geen geld hebben en als prostituee moeten leven om rond te komen, dat raakt je echt heel diep. Ze moeten leven in een hut van 3m bij 3m. We wisten niet goed wat we tegen ze moesten zeggen. Het raakte ons echt behoorlijk.
Weer terug bij de kerk ging ik helpen bij het registeren van HIV testen. Ik schreef gegevens op van mensen die getest werden en moest vervolgens de resultaten opschrijven. Ook dit was best heftig. Vooral toen er een lange rij stond en een agent met zijn vrienden voordrong, want zo gaat dat.
Nadat we werden afgelost voor de lunch rond 14.00 uur, heb ik armbandjes gekocht van tienermoeders. Zij maken van triangelvormige papiertjes armbandjes en zetten deze skill in om zo geld te kunnen verdienen. Fijn om deze moeders zo te kunnen helpen, hoe klein gebaar het ook was voor mij.
Na het genieten van het heuvelachtige landschap gingen we pompoms maken en nagels lakken met de tienermoeders. Dat was een belevenis en iedereen genoot van het samen een activiteit doen. Rond 16.30 uur gingen we weer terug in het chaotische verkeer. Zo bijzonder dat alles met millimeters langs elkaar gaat en je nergens deuken in auto's ziet! Iedereen was zo moe van deze dag dat mensen half in slaap vielen in de bus.
Bij terugkomst hielden we een evaluatie over vandaag, aten we ons diner en gingen we chillen. Even via Whatsapp bellen naar huis en het ontwijken van die rondvliegende malaria zorgden voor ontspanning en we genoten op het dakterras van de warme en rustige avond onder het genot van achtergrondmuziek.
Morgen en overmorgen staan ons twee dagen met gehandicapte kinderen te wachten en ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn.
Groetjes!
Ingrid ❤️
Met een stralende, prachtig schijnende mobiel werden we gewekt om 06.30 uur, en helaas niet door de zon 😛🌞. Echter scheen de zon al wel en konden we de deur van onze kamer opendoen met een stralend blauwe lucht.
Om 08.00 uur vertrokken we met de bus naar de andere kant van Kampala, naar de sloppenwijken. Het precieze plan was nog niet bekend, vanwege de gebrekkige communicatie die in Oeganda ook vaak orde van de dag is :)
Al snel kwamen er kinderen naar ons toe en werden er ballonnen opgeblazen. Een groot feest! Ik raakte in een gesprek met een jonge moeder die haar baby van een maand oud vast hield. Ze vertelde dat het haar derde kind was en was geïnteresseerd waar ik vandaan kwam. Ze vertelde me over haar omstandigheden, die niet al te kleurig zijn, maar liet tegelijkertijd zien "God is good". Ze was erg dankbaar voor haar kinderen en voor wat ze wél had. Ook een les voor mij als Nederlander, want nadat wat ik vandaag gezien heb, zou ik me echt helemaal nergens druk over moeten maken.
Op een gegeven moment nam het gesprek een andere wending. Ze had een speciaal verzoek voor mij; of ik voor haar kinderen kon zorgen. Het raakte me in die zin dat ik niet goed wist wat ik moet antwoorden en haar wanhoop toch wel groot moest zijn om dit te vragen. Ze liet wel blijken dat het niet nu hoefde, maar over een paar jaar. Bijzonder dat ze ons gesprek beëindigde met "I love you, you are so sweet and thank you for helping here, people need help."
Hierna kregen we een tour door de township (sloppenwijk). Verschillende tienermoeders vertelden over hun situatie en dit was ook wel heel indrukwekkend. Meisjes jonger dan ik die al twee kinderen hebben, geen geld hebben en als prostituee moeten leven om rond te komen, dat raakt je echt heel diep. Ze moeten leven in een hut van 3m bij 3m. We wisten niet goed wat we tegen ze moesten zeggen. Het raakte ons echt behoorlijk.
Weer terug bij de kerk ging ik helpen bij het registeren van HIV testen. Ik schreef gegevens op van mensen die getest werden en moest vervolgens de resultaten opschrijven. Ook dit was best heftig. Vooral toen er een lange rij stond en een agent met zijn vrienden voordrong, want zo gaat dat.
Nadat we werden afgelost voor de lunch rond 14.00 uur, heb ik armbandjes gekocht van tienermoeders. Zij maken van triangelvormige papiertjes armbandjes en zetten deze skill in om zo geld te kunnen verdienen. Fijn om deze moeders zo te kunnen helpen, hoe klein gebaar het ook was voor mij.
Bij terugkomst hielden we een evaluatie over vandaag, aten we ons diner en gingen we chillen. Even via Whatsapp bellen naar huis en het ontwijken van die rondvliegende malaria zorgden voor ontspanning en we genoten op het dakterras van de warme en rustige avond onder het genot van achtergrondmuziek.
Morgen en overmorgen staan ons twee dagen met gehandicapte kinderen te wachten en ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn.
Groetjes!
Ingrid ❤️
Psalm 145 : 9 "The LORD is good to all, he has compassion on all he has made"
BeantwoordenVerwijderenLieve Ingrid,
BeantwoordenVerwijderenHet raakt me oprecht diep in mijn hart wanneer je de omstandigheden van deze mensen beschrijft! Wat ben ik blij dat jullie daar wat licht mogen verspreiden, thank God!
Wat komt er ontzettend veel op je af qua levensvragen! Jou kennende laat je dit (gelukkig) niet koud en ik gok dat het je emotioneel ontroerd!
Ik bid voor jullie, dat jullie kracht mogen ontvangen en dat de mensen wijsheid/inzicht krijgen in wat hun verwachtingen zijn vs wat jullie te bieden hebben!
Ik kijk uit naar je volgende blog!
Heel veel liefs,
Amber
Ps. doe Matthijs de groetjes van me (;