Op safari in het Queen Elizabeth National Park!

Blog - wo 1 aug

Woensdag, gisteren en vandaag zijn we op safari geweest. Omdat ik heeeerlijk zonder internet was, had ik dus ook geen kans om jullie er iets over te vertellen, maar daarom maak ik er een drie-in-één blog van. Have fun reading!

Woensdag 1 augustus werden we (Rosa en ik) veel te vroeg (04.20 uur) wakker door heftige regen en harde onweer. En dat precies terwijl we al een kort nachtje zouden hebben ):
Het was toch wel fascinerend, dus besloten we voor het raam te kijken, totdat we bedachten dat we heel erg nodig moesten plassen. Nadat Rosa was gaan rennen, viel het licht en dus de stroom uit, want alles werd plots donker. (We moeten buitenom rennen voor het toilet). Omdat we nogal herrie maakten, kwam de bewaker van het Guesthouse naar ons toe en hielp ons met zaklampen naar het toilet. Ondertussen hadden we nog maar een half uur tot de wekker zou gaan, maar natuurlijk heb ik geen seconde meer geslapen.

Na een boterham romantisch bij de olielamp gegeten te hebben, stonden we op tijd voor de bus klaar om 06.30 uur, alleen was de bus er nog niet. Met een kwartiertje vertraging gingen we op weg door prachtige heuvellandschappen. Vanwege het vele water op de weg vertelde Maurice "so, in the front you see the Nile..". Tegelijkertijd stond er een man nogal uitbundig het woord van God te verkondigen, dus degenen die wilden, konden gelijk bekeerd worden in de Nijl 😇


Rond 10.00 passeerden we de evenaar! Bijzonder hoe een
trucje met water en een bloemetje de verschillen tussen noord en zuid aantoont, maar dat vertel ik nog wel als ik terug ben! 😉

Maurice zei halverwege "I'm gonna play a game and you should join me". Het spel wie als eerste het gekste ziet op een boda die wint icecream. Tuurlijk doe ik mee en op een gegeven moment zie ik een boda met veel mensen erop. Ik wist het niet zeker en de bus moest de boda nog even in gaan halen, maar toen zagen we het: vijf mensen op een boda. Drie volwassenen en twee kindjes: ik had gewonnen!!

Na ongeveer 1,5 week begint er al veel te wennen: de rommel langs de wegen, kleurige kleding, schoolkinderen in uniform, mannen die torenhoog op een stapel bananen op een vrachtwagen zitten, maar ook de prachtige natuur van Oeganda. Ik betwijfel of je daar eigenlijk aan kunt wennen, want het blijft me echt verbazen hoe mooi Oeganda is!

Rond 17.00 uur arriveerden we bij het Queen Elizabeth National Park en deden we een korte safari. Vandaag hebben we zebra's gezien, impala's, de buffel en heel heel heel in de verte leeuwen. Twee van de "big konden we na deze dag afvinken. Ohja, de big five zijn de volgende dieren: buffel, leeuw, luipaard, neushoorn en olifant.

Rond 20.30 uur reden we uit het park, op zoek naar onze basic slaapplaats Kazinga channel view resort, waar we niet te veel van moesten verwachten. Een hyena liep langs de bus en iedereen vroeg zich echt af waar we terecht zouden komen. Na een donkere rit kwamen we aan bij gebouwen: het leek er dus op dat we niet in tenten hoefden te gaan slapen. Dat werd werkelijkheid 😊. Dus Matthijs, dat wordt een andere uitdaging voor je om mij mee te gaan nemen kamperen HAHA! De gebouwen bleken tweepersoonskamers te hebben met eigen badkamer, wat een luxe. Genieten hoor! Op deze manier kamperen vind ik het niet erg 😁😁.

Nadat er patat voor ons stond en velen hier erg gelukkig van werden, gingen we door een donkere tocht naar onze kamer. Het zou zo kunnen zijn dat er dieren lopen op het terrein, want niets is omheind of afgezet. Nadat we de angst hiervoor van ons afgezet hadden, gingen we slapen. Ook het tikkende geluid van het badkamerraampje kon ons weinig meer schelen, we waren toch wel erg moe, trusten!

Blog - do 2 aug

Vandaag stond de wekker weer vroeg: 05.30 uur. Maar vandaag hadden we er een beter doel voor: safari! Na een snel ontbijt gingen we de bus in naar het park, om hopelijk wat dieren te spotten! We zagen als eerst de zonsopgang, die enorm mooi, groot en snel is! Binnen 30 seconden staat hij volledig aan de lucht. Foto's werden niet zo mooi als de zonsopgang zelf, dus besloten we ervan te genieten.

In het park kregen we na zo'n 20 minuten positieve informatie van een andere auto. We zijn toen omgekeerd en vol gas (letterlijk: echt stuiterend!!) gereden naar de plaats die werd aangegeven. Een mooi voorbeeld van dat je soms te ver zoekt, terwijl het vlak voor je

neus staat. Ook nu, we zochten in de verte, maar er bleek op 30 meter afstand een luipaard te liggen. Wauw! Genieten. De impala's besloten weg te renden, die vonden het toch wel spannend. Verder zagen we banded mongoes en nijlpaarden bij het water.

Ook zagen we verspreid in het gebied overblijfselen van dieren en botten liggen. Ja, ook dat is natuur. Rond 09.30 uur hadden we pauze, maar omdat er niet veel meer te zien was, gingen we terug naar de accommodatie voor de lunch.

Bij onze verblijfplaats was er een point of view, dus Rosa en ik besloten daar een kijkje te gaan nemen, het lag namelijk ook aan het water waar we 's middags een boottocht zouden gaan doen. Tot het moment dat ik om me heen kijk en een buffel, ja echt een buffel, zie liggen onder een boom. Sensatie natuurlijk, want we vonden ook sporen van hyena's en warhogs (Pumba van The Lion King).

Na de lunch reden we (weer) door prachtige natuur om naar de boottocht te gaan. Uit het niets rijden we een bocht in, OLIFANTEN op de weg!!! Drie nog maar liefst, waarvan één kleintje, zo schattig! Nadat we gewacht hadden tot het papier van de bomen gehaald was om onze bootkaartjes te maken, gingen we richting de bus. Na wat irritaties dat de olifanten aan de overkant wegliepen en de boot maar niet vertrok, gingen we dan eeeeindelijk naar de nijlpaarden en buffels. Olifanten waren weg. In het water lagen ook kroko's, ben maar niet gaan zwemmen.

Toen lieten de olifanten zich toch weer zien en konden we prachtige foto's maken. Zoveel mooie dieren en een dorpje gezien wat zo van "Little house on the prairie" kon zijn. Het was zulk prachtig weer dat ik behoorlijk verkleurd (lees: verbrand) ben. Het was een prachtige en heerlijke boottocht.

Op de terugweg naar onze accommodatie stond er een busje met pech, waardoor er drie mannen met ons meereden en we qua ruimte een beetje moesten inschikken. Dit hield in dat ik voorin op een doos moest gaan zitten en me vooral geen zorgen moest maken dat er iets zou gebeuren. Kreeg ik trouwens ook de kans niet voor, want we maakten er een feestje van. Het was eigenlijk alleen maar heel leuk, want ik heb nog nooit voorin gezeten op een doos met het risico door de vooruit te vliegen. Strepen we ook weer af van de bucket list zeg maar.

De busdriver wist ons veilig af te zetten en we besloten om toen nog eens verder te kijken bij dat point of view, want we waren door de buffel niet ver gekomen. Een local zei dat het wel kon om verder te gaan (die buffel lag gewoon nog precies hetzelfde als vanmiddag). Bij het water zaten nijlpaarden in het water, wat een units zijn dat eigenlijk! Zo enorm groot. Ondertussen tientallen foto's gemaakt van de zonsondergang want die was zo ontzettend prachtig. Maurice kwam naar ons toe en zei dat het niet helemaal verantwoordelijk was, dat we beter terug konden gaan. We zagen toen de regenboog en hoorden onweer in de verte, dus een prima keuze.


Maar toen kwam het: een man waarschuwde ons dat er olifanten liepen. We hadden dus nijlpaarden achter ons, olifanten voor ons en de buffel naast ons, die ondertussen was gaan staan en ons nauwlettend in de gaten hield. Het was best wel even spannend en ondanks dat ikzelf niet heel bang was, vond ik het minder grappig dat de mannen die ons waarschuwden een beetje zenuwachtig werden. Met behulp van Maurice en de anderen konden ze ons de goede kant opwijzen en stonden we na een paar hartkloppende momenten op veilige afstand. Gelijk foto's maken natuurlijk, want dit was wel heel bijzonder (voor ons). Als Maurice ons niet had gewaarschuwd, hadden we tussen drie van de "big six" gestaan en had het heel anders afgelopen. Gelukkig was dat niet het geval en nadat het snel donker werd, gingen we eten. Ondertussen ging het wat onweren, maar na een douche en nog wat angstige momenten (want in het donker zijn alle geluiden die je hoort eng en vooral na alles van vandaag) vielen we toch in slaap.

Blog - vr 3 aug

Na een iets minder lekkere nacht, door alle gebeurtenissen denk ik, werd ik wel uitgerust wakker. Gelukkig geen nachtmerries gehad van olifanten die aan de deur staan te kloppen enzo, want die had ik wel verwacht. In de verte flitste het nog steeds, maar dichtbij konden we veel sterren zien aan de Afrikaanse hemel.

Na het ontbijt gaven we onze kamersleutel af, want vandaag zouden we niet meer terugkomen.

In de bus begon deze dag al mooi, want we hielpen de busdriver en zijn maat om op een subtiele manier ze eens kennis te laten maken met deodorant. Ik heb echt zo hard gelachen, want dit was echt een verademing.

Nog geen vijf minuten onderweg en we zagen alweer olifanten. Zo leuk, want de eerste dag geloofden we nog niet dat ze dichtbij waren en nu popten ze overal op. We zouden een chimp tracking gaan doen, maar moesten daar eerst een uurtje voor rijden. Ondertussen genoten we wederom van prachtige bergen die verhuld waren in een sprookjesachtige mist.

Rond 08.15 uur stopte de bus langs de kant van de weg en moesten we eruit. De chimp tracking bleek ineens te starten. Random naast de weg, moesten we het bos in en vraag niet hoe. Beginnen bij het begin kon niet, want vanwege redenen. Het begin was zo glad en zo stijl dat we elkaar nodig hadden om het bos in te komen. Een aantal van ons moesten nodig naar het toilet en de gids wenste ons een prettig verblijf in the bush toilet (gewoon in het bos dus).

Na een heel stuk gelopen te hebben, besloot de gids zomaar om te draaien dus liepen we het gelopen stuk weer terug. Nadat we met struggles een beekje waren overgestoken, zagen we aapies hoog in de boom. Maar.. toch die maar: de gids vertelde ons dat we nog 2,5 km moesten lopen om bij de chimps te komen, want het was tenslotte een chimp tracking. Dat was me wat. Door de jungle op gympies, aanradertje. Na een uurtje struikelen, uitglijden en evenwicht verliezen zagen we hoog in een boom een chimp zitten. Er was ook een mama chimp met een baby, die in een nest zaten. De gids legde uit dat de chimps niet aan het roepen waren, omdat het geregend had en ze het dan koud hebben en zich dan niet laten horen, maar zichzelf warm proberen te houden.

Na foto's gemaakt te hebben, had iedereen toch wel erge trek gekregen en gingen we via een prachtige route terug naar de bus lopen. In de bus reden we een heel stuk, waardoor we pas rond 15.00 uur lunch hadden. Mooi om te zien dat hier nog reclame gemaakt wordt op enorme banners om de 64 wedstrijden van het wereldkampioenschap in Rusland live te volgen, vooral dat live doet het hem wel.

Ondertussen tikt de klok al 19.16 uur aan en is het nog zo'n 70 kilometer rijden. De zon heeft de wereld hier ook al gedag gezegd en nadat we net de evenaar weer gepasseerd hebben, maken we er maar weer een feestje van in de bus. Als het goed is wacht ons straks bij het Guesthouse een bbq en kampvuur wat de avond en ons safari avontuur zal afsluiten.